కాలానికి కాళ్ళు మాత్రమె
యుగాల రహదారిలో
సెకెనుల సకలాలపై
ఓ జీవిత కాలపు పయనం
నెను లేవలెను అన్న బలవంతంగా నా కాళ్ళు సాగదీసి నిలబెదుతుంది
నేను రాను అంటున్న రక్కసంగా తన వెంట లాక్కు పొతుంది
నేను నడవనన్న తానె ఎదురొచ్చి గతమై గడిచి పొతుంది
ఈ పయనంలో ...
తనను దాటి నన్ను పొనీదు
నన్ను దాటి తాను పొలెధు
నన్ను గెలవనీదు ....ఓడనీదు
చచ్చెదాక చావనీదు .
కలిసి రాని కాలం నాతొ కలిసి నడుస్తుంటే
కలవలెని కలల తీరాన్ని కంటిపాప కలవరిస్తొంది
చిత్రంగా లెదూ....?
ఈ కాలం చెసె గలాటానికి గులాము చెసె నవాబు నెను .
నా రెపటిని నేటిగా నాకిచ్చిన ఈ నిమిషాన్ని..నిన్నటి తిమిరానికి తిరిగియ్యలెను
అలా అని నా కాల్ల కింద నలుగుతున్న ఈ నెటిని అలానే అదిమివుంచనూ లెను
అందుకె నీరు కారుతున్న ఈ నిమిషాలను బొట్టు బొట్టుగా పొగెసి
నాకంటి పాప కొలనులొ స్వప్న సౌధాలు నిర్మించుకుంటున్న..
ఈ గతుకుల బతుకులొ భారమైన క్షనాలను
బాద్యతగా బద్రపరుస్తూ,వాటిని అనుభవాలుగా
అనువదించి నా రెపటి తరానికి దారి చూపె దీపాలుగా వదిలి వెలుతున్నా...
చెరువవుతున్న కొద్దే దూరమవుతున్న ఈ ఆనదాల ఎండమావిలో
ఎక్కుళ్ళై వుపక్రమించె నా ధుఖ్ఖానికి దప్పిక తీర్చె కన్నెటి చెలమల్ని తవ్వుకుంటున్నా...
నిన్న నాకొక ఙాపకం
నెడు నాకొక వ్యపకం
రెపన్నది ఎప్పుడూ ఓ ప్రస్నే
ఙాపకాల వ్యపకంలొ రెపటి ప్రస్న
............ సవాలు కావచ్చు
....సమాధి కావచ్చు
నా ప్రతి నెటిలో రెపటి నన్ను ప్రస్నించె ఈ ప్రవళికకు జాబు వెతికె బతుకు బాటసారిని నేను.
http://www.orkut.com/CommMsgs.aspx?cmm=22046375&tid=2599650205147162120
